مسکن
بناهای موجود در روستا نیز به طبعیت از زمان و مصالح در دسترس از نظر ساختار و فضا متفاوتند.
ابتدا خانه‌ها با توجه به محدود نبودن استفاده از چوب بصورت دارورچین(کل رس) ساخته میشد و با توجه به شیب روستا معمولا از یک فضای انبار در زیر آن برای همسطح کردن زمین استفاده میشد(در این روستا معمولا طویله های دام جدا بود و در موارد نادر از فضای زیر خانه برای اصطبل اسب و قاطر و الاغ که در انتقال زغال از جنگل استفاده میشده کاربرد داشت) در محل‌های همسطح نیز معمولا یک اتاق با سقف کوتاه داخل خانه برای انبار تعبیه میشده و بر روی آن انبار اتاقی که با چند پله چوبی به آن دسترسی داشتند قرار میگرفت در این خانه‌ها از گوشه ایوان بعنوان آشپزخانه استفاده میشد. توالت در خارج از خانه در فاصله دورتر بود و حمام نیز عمومی بوده است.
در این خانه کل بنا از چوب بوده و در کرسی در برخی مواقع از سنگ استفاده میشد و دهانه و روی چوب را با ملات کاهگل میپوشاندند.
در ادامه بعلت محدود شدن استفاده از چوب خانه‌ها را با سرشاخه درختان بصورت زیگال(زینگال) می‌ساختند.
چوب استفاده شده در این خانه‌ها از گونه های بلوط- راش- ملج –ممرض و کاج است که در منطقه وجود دارد.
با محدود شدن استفاده از چوب خانه های خشتی و آجری و سنگی شکل گرفت اما در این خانه‌ها نیز جهت کلاف بندی و سربندی و درها و پنجره‌ها از چوب استفاده شده است اما در این خانه‌ها تنوع فضایی بیشتری دارند و از مصالح سیمان و ماسه نیز در آنها استفاده شد.
بعد از آن استفاده از بلوک سیمانی و خرپا ی آهنی رواج یافت تا بعد از زلزله 83 ساختمانها سازه بتنی شدند با نقشه‌ها وپلانهای متنوع.
